Heiremans uitvaartverzorging I sinds 1880

1880: Het begin

1876. Borgerhout kent een snelle bevolkingsgroei. De parochiekerk van O.L.Vrouw ter Sneeuw op het Laar kan de toestroom amper aan. De gemeenteraad beslist dat er een nieuwe parochie zou komen. De Sint-Jans parochie.

Carolus Theophilus Heiremans, café houder op de hoek van de Sint-Matheusstraat wordt de eerste koster, omdat hij de parochianen kent. Al snel wordt één van zijn taken het klaarzetten van de kaarsen bij een begrafenis. Het was immers de gewoonte in die tijd dat de plaatselijke caféhouder of de schrijnwerker de begrafenissen organiseerden. Door het hoge bevolkingscijfer zijn er meer en meer begrafenissen en heeft hij geen tijd meer om café te houden.

Om van begrafenissen een hoofdberoep te maken was nog ongezien in onze regio. Hij besloot zijn taak van Koster over te dragen en besliste een begrafeniswinkel open te doen waar men kaarsen en kronen kon reserveren voor bij de uitvaart. De "Bestierder der Begrafenissen" was geboren. De Stenenbrug n° 5 werd de bakermat van de firma.

1909: Ontstaan van een echt bedrijf

1909. De begrafeniswinkel werd meer en meer een begrip in Borgerhout. Henri Heiremans, de zoon van Theophiel is ook al enkele jaren actief in de winkel als jonge twintiger. Hij laat de firma floreren als een echt bedrijf. Hij laat het bedrijf inschrijven in het Handelsregister te Antwerpen zodat hij officiëel zaken kan doen. Op 55 jarige leeftijd komt Theophiel te overlijden.

Hij had officieel het beroep van "aannemer van Begrafenissen" en investeerde in zijn eigen rouwkapel (wat in die tijd een stevige investering was) en huurde geregeld een "paardencorbillard" of een rouwkoets.

Al snel werd hij een gerespecteerd leider van Uitvaartceremoniën en mocht tal van Burgemeesters en Schepenen van Borgerhout alsook sportkampioenen uit die tijd zoals Charel Verbist, naar hun laatste rustplaats begeleiden.

1930 Sint-Janstraat 9

1930. Verhuis naar de Sint-Janstraat 9. Het pand aan de Stenenbrug werd al snel te klein. Henri keek uit naar een huis met een achterbouw waar hij de rouwkapellen, kaarsen, kisten en een voorraad rouwkransen kon stockeren. Het huis aan de Sint-Janstraat 9 bleek hiervoor geschikt.

Het huis werd gerenoveerd tot winkelpand met woonvertrekken en de achterbouw werd geïnstalleerd om alles proper op te slaan.

Sinds toen is het oud huis Heiremans in de Sint-Janstraat een begrip.

1950 - Na-oorlogse jaren

1950. Kort na de oorlog moest er terug flink geïnvesteerd worden in modernisering, onder andere van het rollend materieel. Er werd een eerste autolijkwagen aangekocht. Een Dodge Coronet omgebouwd tot lijkwagen. Ook werd er een nieuwe lijkbaar aangekocht (wat in die tijd ongeveer evenveel kostte als een wagen) met vergulde randen en vergulde stiksels.

Intussen werd de begrafenisonderneming een grote firma. Met de geïntegreerde drukkerij werden rouwbrieven gedrukt voor tal van Antwerpse begrafenisondernemingen. Gerard, de zoon van Henri specialiseerde zicht in het uitvoeren van de Begrafenissen. Zijn broer stond in de drukkerij.

Henri ging het wat rustiger aan doen, hij zag dat het goed was.

De vierde generatie

1970. De volgende generatie staat klaar. De firma Heiremans werd een waar begrip in Borgerhout en daarbuiten. Door de perfecte ceremoniële begeleiding en de toewijding waarme al het materiaal werd behandeld, de ontegensprekelijke zorgen die uitgingen naar de getroffen families kon Gerard het niet meer allemaal alleen doen. Zijn enige zoon Eddy stapte op vroege leeftijd mee in de zaak. Zijn vooruitstrevende visie en zin voor ondernemen bracht de firma Heiremans naar een hoger niveau.

Een eerste bijhuis werd aangekocht op het Laar in Borgerhout. De kledij van de kistdragers werd gemoderniseerd en er werd geïnvesteerd in reclame. Nuttige reclame waarmee de mensen iets mee zijn. De jaarkalender van Begrafenissen Heiremans werd een feit. Een handige jaarkalender in pocketformaat met nuttige telefoonnummers zoals diegene van de politiediensten en gemeentediensten.

Buiten de Dodge Lijkwagen werd nu ook geïnvesteerd in een Dodge Volgwagen om de families van de kerk naar de begraafplaats te voeren. Hiermee kon ook de ceremonie voor huwelijken gedaan worden.

De vierde generatie begrafenisondernemers, van vader op zoon was een feit.

1980 - Een nieuw concept

1980. Een nieuw concept in de begrafenissector.

Eddy was steeds inventief om families de meest complete service te kunnen bieden. Geld om de stadsmortuaria te onderhouden was er niet en deze waren in erbarmelijke staat. Eddy opende één van de eerste private rouwcentra in Vlaanderen. Een plaats waar familie en vrienden in alle eerbied, waardig afscheid konden nemen van hun dierbare. In een aangepast kader met zelfgekozen muzikale omlijsting. Ook gaf dit een nieuwe dimensie aan de burgerlijke uitvaart, welke normaal in de wachtkamer aan de begraafplaats moest gebeuren.

Er werden drie nieuwe lijkwagens aangekocht en twee stretch limousines. De drukkerij werd gescheiden van de begrafenisonderneming omdat investeringen in de nieuwe druktechnologie te duur waren in die tijd en Eddy wilde zich specifiek richten op ceremonie en begeleiding van mensen. Buiten begrafenissen en crematies deed Eddy ook de ceremonie van tal van huwelijken in het Antwerpse.

Gerard was op leeftijd gekomen om het wat rustiger aan te doen, maar zag dat zijn opvolging in goede handen was.

Jaren 90 - Uitbreiding

1991. In de jaren negentig heeft Eddy steeds flink geïnvesteerd in de dienstverlening. Er werd een grote garage met magazijn voor kisten aangekocht en er werden bijhuizen geopend in Borsbeek aan de Robianostraat, in Deurne aan de Ruggeveldlaan, Wim Saerensplein en in Wommelgem, aan de Sint-Damiaanstraat. Telkens om nog dichter bij de mensen te staan.

De limousines werden te kostelijk en minder en minder gevraagd en dus werd ook de diensteverlening voor huwelijken afgebouwd.

Er werd gezocht naar de meest degelijke kistenleveranciers, autoreparateurs, kunstbloemenleveranciers om toch maar de beste service aan de beste prijs te garanderen.

De kledij van de dragers werd gemoderniseerd en het uitzicht van de winkels werd eigentijds.

2000 - De vijfde generatie

Er stond alweer iets te gebeuren in de sector. Door het succes van crematie werden de plechtigheden in de aula's van het crematorium minder en minder persoonlijk. Door wanbeleid in de intercomunales werden de crematoria meer en meer fabrieks-toestanden. Eddy begon te denken.

Er werd een huis met aangerenzende bouwgrond aangekocht op de Te Boelaarlei. Het huis werd afgebroken en er werd beslist een nieuwbouw te zetten, een centrum dat zich volledig leent aan het afscheid nemen. Tot in de kleinste hoekjes en kantjes. Het eerste Vlaamse Uitvaartcentrum was geboren.

De zonen van Eddy hebben de passie om het familiebedrijf en de traditie verder te zetten.

2010 - Uitbreiding naar de kempen

De uitbreiding naar de kempen is een feit met de opening van het Uitvaartcentrum in Schilde.

2019 Generatiewissel

De laatste 10 jaar werd ingezet in de generatiewissel. In 2019 gebeurde het dan dat de vijfde generatie de fakkel van het familiebedrijf overnam. Benjamien Heiremans en diens partner Sofie Holemans begeleiden nu het bedrijf doorheen de 21e eeuw. Met veel vergaarde ervaring en een rugzak vol traditie, zetten ze zich dagelijks in zodat het mooi gegroeide bedrijf dezelfde familiale waarden heeft dan zo'n 140 jaar geleden.

2020 Corona

Net na de generatiewissel breekt COVID-19 of Corona uit. Een pandemie met (voor onze generatie) ongeziene gevolgen. Het sterftecijfer steeg enorm maar een mooie uitvaart kon niet door gestelde maatregelen.

Bij perioden mochten maar 5 aanwezigen afscheid nemen, koffietafels mochten niet worden georganiseerd en een uitvaart in kerk of aula werd bij wet verboden.

Terwijl de economie in crisis zat, probeerde ons mooie familiebedrijf toch stand te houden. We investeerden met spoed in nieuwe technologie zoals livestream, we begonnen met de ontwikkeling van een nieuw platform om op een veilige en klantvriendelijke manier contact te bewaken met families en investeerde in opleidingen voor onze medewerkers.

We herschreven het begrip 'koffietafel' naar 'herinneringslunch' en vernieuwde deels ons wagenpark.